مقایسه تاثیر روش تدریس پودمانی با روش تدریس 5 ای بر پیشرفت تحصیلی دانش اموزان دختر در درس علوم تجربی پایه پنجم ابتدائی شهر تهران در سال تحصیلی 90-91

در این تحقیق تأثیر روش تدریس پودمانی و روش تدریس 5 ای بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم تجربی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90 تحت مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق شبه آزمایشی و طرح تحقیق طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه های آزمایشی 1و2 می باشد. جامعه آماری این تحقیق متشکل از تمام دانش آموزان دختر کلاس پنجم ابتدایی است که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس ابتدایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای دو مرحله ای است. به این ترتیب که از میان مناطق آموزشی شهر تهران یک منطقه و از میان مدارس دخترانه ابتدایی، یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. از میان کلاس های پنجم آن مدرسه، دو کلاس را به طور تصادفی انتخاب، یکی از کلاس ها، گروه آزمایشی 1 و کلاس دیگر گروه آزمایشی 2 نام گذاری شد، سپس پیش آزمون محقق ساخته ی پیشرفت تحصیلی توسط حیدری (1384) که شامل 30 سوال 4 گزینه ای بود و روایی و پایایی آن توسط نام برده در پایان نامه بررسی روش تدریس 5 ای تعیین شده بود، روی هر دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایشی 1 در معرض متغیر مستقل روش پودمانی و گروه آزمایشی 2 در معرض متغیر مستقل روش 5 ای قرار گرفت. موضوع و محتوای 18 جلسه تدریس به وسیله ی محقق مورد مطالعه قرار گرفت سپس برنامه ای مطابق با هر روش طراحی شد. بعد از گرفتن اجازه برای تحقیق، در طول دو ماه برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss استفاده شد. روش های آماری توصیفی که در این تحقیق استفاده شده است شامل: میانگین و انحراف معیار می باشد. برای تحلیل داده ها و تعیین معناداری اختلاف پیشرفت تحصیلی دو گروه آزمایشی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. فرضیه های این تحقیق عبارت است از: 1- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدائی در درس علوم تجربی که با روش پودمانی آموزش می بینند با دانش آموزان دختری که با روش 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 2- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی که با روش تدریس پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 3- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطی که با روش پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 4- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ضعیفی که با روش تدریس پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشیِ روش تدریس پودمانی و روش تدریس 5 ای با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری در سطح 05/0 دارای تفاوت معنا دار است و با اطمینان 95 درصد روش 5 ای بیشتر از روش پودمانی، میانگین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را ارتقاء می بخشد، بنابراین فرضیه اصلی این تحقیق تأیید شد. همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطی که با روش پودمانی و روش 5 ای آموزش دیده بودند وجود داشت یعنی فرضیه فرعی2 نیزتایید گردید، اما تفاوت معنی داری بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی و ضعیف که با روش پودمانی و روش 5 ای آموزش دیده بودند وجود نداشت یعنی فرضیه ی فرعی 1 و 3 تأیید نگردید.